هذیان های شبانه...

توی یه فضای تاریک شناورم...

پر از تصویرایی که پشت سر هم از جلوی چشمام رد میشن...

اونقدری نمیمونن که بتونم ببینم چین...

صرفن یه سری رنگ... یه سری نور...

و صداها...

صداهای لعنتیه توی سرم برگشتن...

و حتا یه لحظه هم خفه نمیشن...

یه همهمه ی عظیم...

هرچقدرم دستامو رو گوشام فشار بدم...

هرچقدرم سرمو به دیوار بکوبم...

ساکت نمیشن... دست از سرم بر نمیدارن...

و من هی سعی می کنم که فرار کنم...

از این نور ها... صداها...

دور شم... دور... دور...دور...