به کجا چنین شتابان ؟!

سرعتت رو کم کن فرزندم ...
آرام ... آرام ... !
کجا می خوای بری ؟!
به کجا می خوای برسی ؟!
بیا و بنشین این جا ... کنار من !
اصلن فرض کن که به مقصد رسیدی ... خب بعدش که چی ؟!
یه مقصد بزرگ تر انتخاب می کنی و می دوی طرفش ؟!
تا کی می خوای بدوی بدون این که به اطرافت نگاه کنی ؟!
این راه تمومی نداره فرزندم ... تا خود خود ابدیت ادامه داره ... حتا شاید یکم بیشتر !
بیخیال مقصد شو فرزند ... بیا این جا ...
بیا با هم نگاه کنیم !
اون کوه برفی رو می بینی ؟!
اون درخت ؟!
اون مارمولک جیزقیلیه اون گوشه ... ؟!
ببین چقدر همه چی زیباست ... چقدر قشنگه ... لذت بخشه ... !
چرا با سر طرف آینده می دوی ؟! آینده خودش میاد ... کاری هم به سرعت تو نداره !
بیا ... دست منو بگیر و با هم پرواز کنیم ... تو این همه زیبایی ...
بیا فرزند ... بیا ... !